روحت شاد مرد بزرگ یادمه تو کلاسای مجازی یه اصطلاحی داشتی که میگفتی این مطلب رو میخوام یه جور بهتون درس بدم که مادربزرگتون اگر

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود صحنه پیوسته بجاست خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

در کمال ناباوری و در میان بهت دوستداران استاد، دکتر احسان ملکیان درگذشت. بزرگمردی دانشمند، فرهیخته، ادیب، اهل شعر، نویسنده، استاد به تمام معنا، دوست

من آخرین نسل دانشجوی استاد ملکیان هستم و تو گروه که نگاه میکنم چقدر رنج سنی متفاوتی رو می‌بینم واقعا خوش به حال شمایی که

  من دانشجوی دانشگاه آزاد قزوین، ورودی ۷۶، بودم! بی‌تعارف عرض کنم؛ ورودی ۷۶ شبیه یک لشکر شکست‌خورده بود، که هر روز و هر ساعت

دنیا شده پر از آدمایی که دنبال مقام و قدرت هستن. چیزایی برامون شده ارزش، که ما رو غرق در این دنیای واهی کرده. غافل

سال ۸۳ بود. همه یه جورایی ناراحت از اینکه به جای تهران باید بریم حصارک. بعضی ها که کلا قید تربیت معلم رو زدند و